Acıtıyor mu?

Ben kimim? Bu sorunun cevabını uzun zaman önce unuttum. O evden kaçmaya çalıştığımda sırtımda sadece giysilerim ve ayaklarımdaki çoraplar vardı. O günden sonra sadece çalıntı ayakkabılarla yürüdüm. Hayatın anlamını, yüzü olmayan erkeklerde arayan bir kız olabilir miydim? Hepsi çok unutulabilir şeylerdi. Ta ki o gelene kadar. Beni bir şelalenin altına alıp adımı unutturdu ve karşılığında onun yerini ben aldım. Enzo Vitale. Denizin derinliklerini seven esrarengiz bir adam. Daha doğrusu, içinde yaşayan avcılardan birisiydi. Görünüşe göre beslediği canavarlardan çok da farklı değildi. İntikamını almak için beni okyanustaki bir balık gibi kandırıp teknesine bindirdi. Niyetini anlasaydım ve büyük bir fırtınanın bizi mahvedeceğini bilseydim, kaçardım. Şimdi, beni arzuladığı gibi nefret de eden bir adamla, yıkık dökük deniz fenerine sığınan bir kızım. Artık mesele kim olduğum değildi, hayatta kalabilecek miydim?