Divan Bahçesi

Divan Bahçesi Türklerin, Türkçe konuşanların oluşturdukları bir edebiyattır. Bu gerçeği hiçbir zaman gözden uzak tutmadım. Bunun bir imparatorluk edebiyatı olduğunu bilerek dilimizin, tarihimizin, kültürümüzün ve sanat anlayışımızın bu bahçenin içinden geçerek oluştuğu, geliştiği ve inceldiği gerçeğini her zaman kabul ettim. Çünkü bu bahçenin boyları selvi, gözleri nerkis, kaşları yay, kirpikleri ok, saçları sümbül, ağızları gonca, dişleri inci, yanakları gül, benleri nokta, göğüsleri yasemin, âşıkları bülbül olan güzelleri, civanları biraz Arap ve Fars havası taşırlarsa da buram buram Türk ve Türkçe kokarlar. Divan Bahçesi’ne bakmadan geçmemeli. Çünkü bu bahçenin saçtığı kokular, zamanla, bütün bir halkın kavrayış gücünü belli belirsiz, yavaş yavaş derinden etkilemiş, beslemiş ve geliştirmiştir. Bu bahçede Türkçe öylesine yerinde, öylesine güzel ve ustaca kullanılmıştır ki, her söz bir söyleyiş güzelliği, bir anlam bütünlüğü ve yoğunluğu kazanmıştır. Kimi zaman bu bahçenin çimenleri size garip, çiçekleri biraz tuhaf gelebilir ama her zaman düzeni ve görünümü çok güzel, anlamlı ve ustaca olmuştur. Nurer Uğurlu